Ντάνιελ Κον Μπεντίτ, Πυρηνική ενέργεια και πράσσειν άλογα.

Τις τελευταίες μέρες περιοδεύει την Ελλάδα ο γνωστός πρόεδρος των Πρασίνων του Ευρωκοινοβουλίου, Ντάνιελ Κον-Μπεντίτ. Ο κ. Κον-Μπεντίτ έχει ένα πλούσιο βιογραφικό και μία ζωή γεμάτη ακτιβισμό και ριζοσπαστικές πολιτικές. Οι ιδέες του και οι απόψεις του ήταν συχνά αιρετικές αλλά πάντα ανεξάρτητες και έτοιμες να προκαλέσουν το κατεστημένο. Ίσως αυτοί να είναι και οι λόγοι που είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα. Στην πορεία του έχει κατηγορηθεί αρκετές φορές και για διαφόρους λόγους. Για παράδειγμα, το 2003 ζητήθηκε η άρση της ασυλίας του για κατηγορίες που αφορούσαν τρομοκρατία (απερρίφθη) ενώ το βιβλίο του «Το μεγάλο παζάρι» όπου περιγράφει ερωτικές σκηνές με πεντάχρονα έδωσε αφορμή να κατηγορηθεί ως υποστηρικτής της παιδοφιλίας, μια κατηγορία που ακόμα βασανίζει το γερμανικό κόμμα των πρασίνων (The Guardian[i]) και αποτέλεσε θέμα των πρόσφατων Γερμανικών εκλογών.

Δεν θα ασχοληθώ με τίποτα από αυτά που μπορεί κάλλιστα να είναι προϊόντα πολιτικής προπαγάνδας ή παρανόηση των ιδεών του.

Όμως μου δόθηκε η ευκαιρία να τον ρωτήσω αν το κόμμα του είναι υπέρ ή κατά της πυρηνικής ενέργειας ως πράσινη περιβαλλοντολογική λύση και η απάντηση του ήταν ένα κατηγορηματικό όχι. Είπε μάλιστα πως η πυρηνική ενέργεια είναι τεχνολογία του παρελθόντος και το μέλλον βρίσκεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Οι εχθροί της ανοικτής κοινωνίας

Δημοσιεύτηκε στο News247 
 

«Τέρατα υπάρχουν, αλλά πραγματικά επικίνδυνα είναι λίγα σε αριθμό. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από αυτούς που τα ακολουθούν έτοιμοι να πιστέψουν χωρίς να ρωτήσουν» Πρίμο Λέβι, Ιταλοεβραίος Χημικός, Συγγραφέας, Φιλόσοφος, και επιβιώσας του Άουσβιτς. 

 

Έστω και αργά και μόνο μετά την δολοφονία ενός λευκού Έλληνα, η Πολιτεία αφυπνίστηκε και τα θεσμοθετημένα όργανα της άρχισαν να μην κάνουν τα στραβά μάτια στο πραγματικό πρόσωπο της ΧΑ.

Ίσως οι πιέσεις των ξένων κυβερνήσεων να έπιασαν τόπο. Γιατί οι εκατοντάδες ξυλοδαρμοί και μαχαιρώματα αλλοδαπών, αλλόχρων, ομοφυλοφίλων και ο εκφοβισμός απλών πολιτών λίγο είχαν συγκινήσει τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση, την δικαιοσύνη ή την αστυνομία. Ειδικότερα για τα ντόπια ΜΜΕ (τα ξένα έσωσαν την τιμή των δημοσιογράφων με πολλές ανταποκρίσεις και έρευνες), ο απαθής έως τετριμμένος ρόλος τους στην μέχρι τώρα δράση της ΧΑ, έδωσε άλλοθι αν όχι κάλυψη στις εγκληματικές πράξεις των.

Όμως προτού αναφωνήσουμε «ζήτω και επιτέλους η πολιτεία ξύπνησε» και είναι έτοιμη να πολεμήσει το τέρας του φασισμού και της βίας, πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες και τους λόγους που η Ελληνική κοινωνία αγκάλιασε σε μεγάλο βαθμό τις πρακτικές της ΧΑ.

Διότι η ΧΑ, δεν διαφήμισε την πραμάτεια της στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο και άρα οι συμπολίτες μας που την ψηφίσαν ή δηλώνουν ότι θα την ψηφίσουν δεν είχαν την επιφοίτηση των ΜΜΕ αλλά ήρθαν σε επαφή με «τα έργα και τις πράξεις» και τα επιδοκίμασαν. Γιατί;

Σε μία εμπεριστατωμένη ανάλυση οι Ματσαγγάνης και Δοξιάδης* (εδώ) συνοψίζουν τα κύρια αίτια στην

1) Μετανάστευση και άνοδο της εγκληματικότητας,

2) Οικονομική κρίση και ύφεση,

3) Ο λαϊκός εθνικισμός ως οικονομική ιδεολογία,

4) Η κουλτούρα της ανυπακοής προς το κράτος και ο εξορθολογισμός της ανομίας και τέλος 5) Ο ιδρυτικός μύθος του σύγχρονου Ελληνικού κράτους περί ανωτερότητας και εξαιρετικότητας της φυλής των Ελλήνων.

Ελληνο-Γερμανικές Εκλογές

Δημοσιεύτηκε στο News247
 Συνέντευξη στον Νίκο Καρούτζο. Αθήνα984

Το αγαπημένο χόμπι των Ελλήνων πολιτικών, όλων σχεδόν των αποχρώσεων, είναι η δαιμονοποίηση της Γερμανίας. Οι Έλληνες πολιτικοί διαβλέποντας τον κίνδυνο να χρειαστεί για μια φορά στην ζωή τους να ασκήσουν το κυριαρχικό δικαίωμα "τοῦ κυβερνεῖν" και όχι "τοῦ μοιράζειν" δανεικά, προτίμησαν να παραδώσουν τα κλειδιά στην τρόικα. Ύστερα ως γνήσιοι πολιτικάντηδες κατηγόρησαν για τα πάντα τους ξένους και ειδικά τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί είναι ο λαός της Ευρώπης που άπαντες λατρεύουν να μισούν, ειδικά μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους.

Η Γερμανία που πολλοί κατηγορούν ως φασιστίζουσα έχει γυναίκα καγκελάριο, ανάπηρο υπουργό οικονομικών και ανοιχτά ομοφυλόφιλο υπουργό εξωτερικών. Η ανοχή στην διαφορετικότητα είναι συστατικά μιας ανοικτής και με αυτοπεποίθηση κοινωνίας. Αλήθεια πότε θα δούμε κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα; 

Οι κατηγορίες φυσικά δεν έμειναν αναπάντητες, την γλοιώδη φιγούρα ενός δημοσιογράφου ντυμένου Χίτλερ ακολούθησε το άσεμνο δάκτυλο της Αφροδίτης της Μήλου.

Οι άλλες χώρες που υπέγραψαν μνημόνια αλλά και αυτές που δεν χρειάστηκαν ήταν πιο προσεχτικές. Αναγνωρίζοντας πως μόνο η Γερμανία έχει χρήματα για να πληρώσει και να τις σώσει ακολούθησαν χαμηλότερους τόνους. Φτιάξανε τα δικά τους προγράμματα προσαρμογής και διατηρήσαν την εθνική τους κυριαρχία πάντα στα πλαίσια της ΕΕ.  Ίσως να παραδειγματίστηκαν από τα πάθη των Ελλήνων.

Ενα κυπριακό ευρώ αξίζει όσο και ένα γερμανικό

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή 

Στη Γερμανία, στις αρχές του 20ού αιώνα και πριν από την περίοδο του υπερπληθωρισμού, το βασικό δόγμα της τράπεζας του Ράιχ ήταν το «μάρκο αξίζει ένα μάρκο» (Mark gleich Mark), αναφερόμενη φυσικά στο γεγονός ότι ένα μάρκο σε χαρτονόμισμα αξίζει το ίδιο με ένα μάρκο σε χρυσό, είτε στο Βερολίνο είναι είτε στο Μόναχο είτε οπουδήποτε αλλού.

Το δόγμα αυτό αποτυπώθηκε και στο νέο νόμισμα του ευρώ που υιοθετήθηκε από τις 17 χώρες της Ευρωζώνης. Μία από τις θεμελιώδεις αρχές της Ε.Ε. είναι η απόλυτη ελευθερία στη διακίνηση κεφαλαίων εντός της Ευρωζώνης.
Μέχρι τον Μάρτιο του 2013, η ουσιαστική και πρωτογενής αρχή της Ε.Ε. ίσχυε σε όλες τις χώρες έως τη στιγμή που η Κύπρος αναγκάστηκε να θέσει τη Λαϊκή υπό εκκαθάριση και να εξυγιάνει την Τράπεζα Κύπρου. Η κυπριακή κυβέρνηση με νόμο επέβαλε περιορισμούς στη διακίνηση κεφαλαίων και εξουσιοδότησε τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, Π. Δημητριάδη, να προλάβει τον πανικό.
Η εξέλιξη αυτή εκτός από ανησυχητική, αντιτίθεται και στις βασικές αρχές του ευρώ αλλά και στα συμφέροντα της Κύπρου. Είναι μια πέρα ώς πέρα λανθασμένη απόφαση ιδίως μετά την απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης να συμμορφωθεί με τις επιταγές της τρόικας και κατ’ επέκταση της ΕΚΤ.
Το κυριότερο επιχείρημα της ΕΚΤ ήταν ότι οι τράπεζες στην Κύπρο δεν ήταν φερέγγυες και δεν είχαν αρκετά κεφάλαια. Αυτό το επιχείρημα δεν έχει πλέον βάση. Μετά τη μετατροπή των καταθέσεων σε μετοχικό κεφάλαιο οι κυπριακές τράπεζες έχουν 13% κεφαλαιακή επάρκεια με βάση τη Βασιλεία ΙΙΙ.
Η Κύπρος πρέπει να άρει την επιβολή περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίων άμεσα. Το Eurogroup έκανε ένα βαρύτατο λάθος όταν αποδέχθηκε το «κούρεμα» εγγυημένων καταθέσεων και η ΕΚΤ είναι συνυπεύθυνη στο λάθος αυτό. Η ΕΚΤ πρέπει να αποφύγει ένα δεύτερο λάθος, δηλαδή να παρατείνει τον περιορισμό στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων τώρα που η ανακεφαλαιοποίηση ολοκληρώθηκε.
Με αυτά τα δεδομένα η ΕΚΤ πρέπει να ανοίξει τη ρευστότητα είτε με την αύξηση του μηχανισμού Επείγουσας Αρωγής Ρευστότητας (ELA) είτε με τον παραδοσιακό τρόπο. Αν υπάρχει έλλειψη εγγυήσεων μπορεί να καλυφθεί με τιτλοποίηση ή με κρατικές εγγυήσεις όπως έγινε και στην Ελλάδα. Αν υπάρξει έλλειψη χαρτονομισμάτων μπορεί εύκολα να λυθεί με τη μεταφορά από άλλες κεντρικές τράπεζες δεκάδων δισεκατομμυρίων όπως ακριβώς έγινε και στην Ελλάδα. Οσοι καταθέτες προσέλθουν με άδειες βαλίτσες πρέπει να φύγουν με γεμάτες. Με τον τρόπο αυτό θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη και στους θεσμούς της Ευρώπης αλλά και στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα. Μπορεί να υπάρξει μία απότομη άνοδος των εκροών, αλλά πολύ σύντομα η εμπιστοσύνη και τα χρήματα θα επιστρέψουν. Είναι ζωτικής σημασίας η ΕΚΤ να δράσει άμεσα για να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου. Το επιχείρημα πως η ΕΚΤ δεν εμπιστεύεται την Κύπρο δεν έχει βάση. Το ένα ευρώ αξίζει παντού ένα ευρώ και όχι ένα μάρκο.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γιορτάζει, η Ελλάδα θρηνεί

Δημοσιεύτηκε στο News247

Σε άλλες εποχές θα ακούγαμε την πάλαι ποτέ αμερόληπτη ΕΙΡΤ/ΥΕΝΕΔ/ΕΡΤ να μας αγγέλλει πως με "ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκαν και εφέτος τα γενέθλιά του ΠΑΣΟΚ και η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη".

Θα υπήρχαν πλήθος αφιερώματα και εκπομπές αγιογραφίες για τα ιστορικά στελέχη που πλέον είχαν συνταξιοδοτηθεί, όπως ο κ. Τσοχατζόπουλος και άλλων επιφανών και παρολίγον πρωθυπουργών της μικρής μεν, αλλά υπερήφανης και ανεξάρτητης Ελλάδος.

Δεν έγινε όμως έτσι. Τον Οκτώβριο του '81 ο Ανδρέας Παπανδρέου, διατεινόταν ότι το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε καμένη Γη. Μετά από 32 χρόνια το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε τη χώρα. Το τι συνέβη τα 32 αυτά χρόνια δεν είναι ούτε ανεξήγητο ούτε ακατανόητο.
Στη πολιτική ιστορία υπάρχουν πολλά παραδείγματα κομμάτων, που άλλα έλεγαν και άλλα έπραξαν και σίγουρα το ΠΑΣΟΚ, θα έχει εξέχουσα θέση στη λίστα αυτή.
Το ΠΑΣΟΚ λήστεψε τα όνειρα, ενός ολόκληρου λαού, που το 1981 πίστεψε ότι η φαυλότητα, η αναξιοκρατία και το πελατειακό κράτος του συντηρητισμού θα έπαιρνε ένα τέλος με την έλευση του ΠΑΣΟΚ.
Μία μικρή ιστορική αναδρομή επ' ευκαιρία των εορταστικών εκδηλώσεων δεν θα έβλαπτε. Πολλοί ίσως να μη θυμούνται τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ το 1981, πάνε 32 χρόνια.
"ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" και "Έξω από την ΕΟΚ και Έξω οι Αμερικάνοι και οι βάσεις του θανάτου".
Ακόμα και ο Ανδρέας Παπανδρέου θα απορούσε με την ευπιστία της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Ούτε από την ΕΟΚ βγήκαμε ούτε από το ΝΑΤΟ ούτε οι βάσεις του θανάτου εκδιώχθηκαν.
Αντιθέτως όταν μετά το 1989, μειώθηκαν οι ψυχροπολεμικές ανάγκες, οι  σοσιαλιστικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να αποτρέψουν τη φυγή.