Στήν ἀρχή τῆς κρίσης, τό 2010, ἕνας καθηγητής
πολιτικῶν ἐπιστημῶν εἶχε ἀναφέρει σέ ἡμερίδα στό Λονδῖνο πώς κατά τήν ἐκτίμηση
του, γιά 5 τουλάχιστον χρόνια ἡ Ἑλλάδα θά ἔχει πολιτική ἀστάθεια. Θυμᾶμαι ἀκόμα
τά λόγια του, γιά νέους πολιτικούς σχηματισμούς καί πολιτικά πρόσωπα πού
θά ἀναδεικνύονταν ἀλλά καί θά καταστρέφονται σέ μικρό χρονικό διάστημα. Ἦταν
ἀκόμα ἡ περίοδος τῆς παντοδυναμίας τοῦ διπολισμοῦ Πασόκ-ΝΔ καί μου φάνηκαν λίγο
ἀκραία.
Ὅμως
ἡ ἐμπειρία ἔδειξε πώς ἡ ἑλληνική πολιτική κρίση δέν ἔχει σέ τίποτα νά ζηλέψει
ἀπό ἄλλες κρίσεις ἀνά τόν κόσμο. Τα κόμματα πού περᾶσαν ἀπό τήν κυβέρνηση ἀλλὰ
καί τήν ἀντιπολίτευση εἶναι ἀρκετά.
Στό
Πασόκ ἔπεσε ὁ κλῆρος τῆς πρώτης διαχείρισης καί τοῦ πρώτου μνημονίου. Ἡ ΝΔ ἀφοῦ
ἐκτροχίασε τά δημοσιονομικά φρόντισε νά περάσει τήν καυτή πατάτα στό
Πασόκ πού ὄχι μόνο τήν πῆρε ἀλλά τήν κατάπιε ἀμάσητη. Τό Πασόκ βρέθηκε ἀπό τήν
μία νά ὑπογράφει μνημόνιο καί ἀπό τήν ἄλλη νά δηλώνει στήν βουλή καί στόν λαό πώς
δέν τό στηρίζει ἀλλά τό κάνει γιά νά πάρει τά χρήματα. Ἦταν φυσικό λοιπόν, αὐτή
ἡ ἀντίθεση, νά φέρει στήν ἐξουσία τήν ΝΔ τοῦ κ.Σαμαρᾶ πού ἦταν ἐξαρχῆς κατά τοῦ
μνημονίου. Ἀξίζει ἐδῶ νά ὑποθέσουμε τί θά γινόταν ἄν ἀντί γιά τό Πασόκ ἦταν ἡ
ΝΔ πού ὑπέγραφε τό 1ο μνημόνιο καί αὐτή πού θά καταστρεφόταν. Θά
εἶχαν φύγει οἱ ψῆφοι πρός τήν ΧΑ ἢ πρός κάποιο ἄλλο ἀκροδεξιό λαϊκιστικό κόμμα
ὅπως αὐτό τοῦ ΛΑΟΣ καί τῆς ΑΝΕΛ;