Τό ἀντί-μνημόνιο σέ φέρνει στήν ἐξουσία ἀλλά δέν σέ κρατᾶ ἐκεῖ.

 Στήν ἀρχή τῆς κρίσης, τό 2010, ἕνας καθηγητής πολιτικῶν ἐπιστημῶν εἶχε ἀναφέρει σέ ἡμερίδα στό Λονδῖνο πώς κατά τήν ἐκτίμηση του, γιά 5 τουλάχιστον χρόνια ἡ Ἑλλάδα θά ἔχει πολιτική ἀστάθεια. Θυμᾶμαι ἀκόμα τά λόγια του, γιά νέους πολιτικούς σχηματισμούς καί πολιτικά πρόσωπα  πού θά ἀναδεικνύονταν ἀλλά καί θά καταστρέφονται σέ μικρό χρονικό διάστημα. Ἦταν ἀκόμα ἡ περίοδος τῆς παντοδυναμίας τοῦ διπολισμοῦ Πασόκ-ΝΔ καί μου φάνηκαν λίγο ἀκραία.

Ὅμως ἡ ἐμπειρία ἔδειξε πώς ἡ ἑλληνική πολιτική κρίση δέν ἔχει σέ τίποτα νά ζηλέψει ἀπό ἄλλες κρίσεις ἀνά τόν κόσμο. Τα κόμματα πού περᾶσαν ἀπό τήν κυβέρνηση ἀλλὰ καί τήν ἀντιπολίτευση εἶναι ἀρκετά.

Στό Πασόκ ἔπεσε ὁ κλῆρος τῆς πρώτης διαχείρισης καί τοῦ πρώτου μνημονίου. Ἡ ΝΔ ἀφοῦ ἐκτροχίασε τά δημοσιονομικά  φρόντισε νά περάσει τήν καυτή πατάτα στό Πασόκ πού ὄχι μόνο τήν πῆρε ἀλλά τήν κατάπιε ἀμάσητη. Τό Πασόκ βρέθηκε ἀπό τήν μία νά ὑπογράφει μνημόνιο καί ἀπό τήν ἄλλη νά δηλώνει στήν βουλή καί στόν λαό πώς δέν τό στηρίζει ἀλλά τό κάνει γιά νά πάρει τά χρήματα. Ἦταν φυσικό λοιπόν, αὐτή ἡ ἀντίθεση, νά φέρει στήν ἐξουσία τήν ΝΔ τοῦ κ.Σαμαρᾶ πού ἦταν ἐξαρχῆς κατά τοῦ μνημονίου. Ἀξίζει ἐδῶ νά ὑποθέσουμε τί θά γινόταν ἄν ἀντί γιά τό Πασόκ ἦταν ἡ ΝΔ πού ὑπέγραφε τό 1^ο μνημόνιο καί αὐτή πού θά καταστρεφόταν. Θά εἶχαν φύγει οἱ ψῆφοι πρός τήν ΧΑ ἢ πρός κάποιο ἄλλο ἀκροδεξιό λαϊκιστικό κόμμα ὅπως αὐτό τοῦ ΛΑΟΣ καί τῆς ΑΝΕΛ;

Ἡ ΝΔ τοῦ κ.Σαμαρά εἶδε τόν πολιτικό κίνδυνο καί πρόταξε τό συμφέρον τοῦ κόμματος παρά τῆς χώρας. Ἔτσι αὐτή πρώτη ἀνέδειξε τό πολιτικό δίλημμα μνημόνιο-ἀντιμνημόνιο. Αὐτό θά τήν φέρει καί μετά θά τήν ρίξει ἀπό τήν ἐξουσία.

Ὅμως ἄν εἶσαι ἀντί-μνημονιακός γιατί νά εἶσαι μαϊμοῦ-ἀπομίμηση; Ἔτσι πολύ σύντομα ὁ καθαρόαιμος πελατειακός ἐθνικό-λαϊκισμός, ἀντιευρωπαϊσμός, ἀντί-καπιταλιστικός ἀντὶ-στά-πάντα ἐκφράστηκε στά δεξιά ἀπό τήν ΧΑ, ΛΑΟΣ (καί ἀργότερα ΑΝΕΛ) καί στά ἀριστερά ἀπό πλῆθος κομμάτων πού βρῆκαν στέγη στό Σύριζα. Στήν πορεία εἴδαμε κόμματα ὅπως ὁ ΛΑΟΣ καί ἡ ΔΗΜΑΡ νά ἀνεβαίνουν καί νά κατακρημνίζονται μέ ἀπίστευτη εὐκολία.

Οἱ ἐκλογές τοῦ Ἰανουαρίου 2015 θά φέρουν στήν ἐξουσία καί πάλι ἕνα ἀντί-μνημονιακό σχῆμα. Ὅλο αὐτό τό ἀνομοιογενές ἀντί-στά-πάντα κίνημα στήν ἐξουσία. Ἡ πρώτη κυβέρνηση Σύριζα-Ἀνέλ θά ἐπιχειρήσει μέ ἰδεοληπτική ἀφέλεια, μυθική ἀνικανότητα ἀλλά καί σχιζοφρενικό σθένος νά ὑλοποιήσει τόν παραλογισμό της. Ἀμφισβητήθηκε ἀκόμα καί ἡ γεωπολιτική καί ἡ γεωστρατηγική θέση τῆς Ἑλλάδος γιά πρώτη φορά. Αὐτό ὅμως ἦταν μία πραγματική κόκκινη γραμμή γιά τίς ΗΠΑ πού διεμήνυσαν μέ διαφόρους καί ποικίλους  τρόπους στόν πρωθυπουργό κ.Τσίπρα το ὣς ἐδῶ.

Ἡ γεωστρατηγική θέση τῆς Ἑλλάδος σώθηκε ἀλλά δέν ἔγινε τό ἴδιο μέ τήν οἰκονομία πού στό τέλος τοῦ 2014 εἶχε ἀρχίσει νά δείχνει σημάδια ἀνάκαμψης. Ἀποτέλεσμα, ἡ μεγαλύτερη οἰκονομική καταστροφή τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλλάδος. Δέν χάθηκε μόνο ἡ ἐμπιστοσύνη πρός τό τραπεζικό σύστημα καί τήν κυβέρνηση. Καταθέσεις 40δις κοιμοῦνται σέ στρώματα καί μαξιλάρια, ἐπιβληθήκανε κεφαλαιακοί περιορισμοί καί χάσαμε ἀνεπιστρεπτί  42δις ἀφοῦ ἡ κυβέρνηση Σύριζα-Ἀνέλ  πούλησε τίς τράπεζες, πού εἴχαμε ἀγοράσει ὡς φορολογούμενοι, γιά 700εκ.

Τώρα ἔχουμε μία ἀκόμα κυβέρνηση πού ἄρχισε ὡς αντιμνημονιακή καί κατέληξε νά ὑλοποιεῖ τό δικό της μνημόνιο. Ἄρα σύμφωνα μέ τήν ἱστορία θά πρέπει καί αὐτή νά καταστραφεῖ ἀφοῦ εἶναι ἐξορισμοῦ ἀντιφατική.

Η ΝΔ ἀπό τήν ἄλλη πλευρά φλέρταρε μέ τήν καταστροφή της γιά πολλούς μῆνες. Στάθηκε ὅμως πιό τυχερή ἀπό τό Πασόκ γιατί δέν βρέθηκε ἕνα νέο κόμμα μέ χαρισματικό ἀρχηγό γιά νά πάρει τόν κόσμο της.

Το Ποτάμι πού θά μποροῦσε νά παίξει αὐτό τόν ρόλο στό κέντρο, δέν ἐκμεταλλεύτηκε τήν πολιτική εὐκαιρία. Δέν ἔπαιξε σωστά καί ἔτσι ἔχασε. Τώρα πλέον θά πρέπει νά περιμένει τόν φυσικό του θάνατο, ἀφοῦ μετά τήν ἐκλογή τοῦ κ.Μητσοτάκη ἡ θέση μᾶλλον πληρώθηκε. Μία ἀλλαγή στήν ἡγεσία του, ἐνδέχεται νά το ἀναζωογονήσει, ἀλλιῶς μόνο τόν ρόλο τοῦ κομπάρσου μπορεῖ νά παίξει. Καί ὅπως ξέρουμε ἡ πολιτική δέν ἀρέσκετε σέ κομπάρσους. Τούς χρησιμοποιεῖ καί τούς πετᾶ ὅπως ἔκανε καί μέ ἄλλα κόμματα καί ὅπως γιά παράδειγμα θά κάνει μέ τήν ΑΝΕΛ.

Ἴσως ὅμως κάπου ἐδῶ νά εἶναι καί ἡ ἀρχή τοῦ τέλους αὐτῆς τῆς πολιτικῆς κρίσης. Μίας κρίσης πού δέν μετατράπηκε σέ εὐκαιρία γιά μία νέα σύγχρονη Ἐλλάδα.  Ἕνα νέο δίπολο φαίνεται νά σχηματίζεται πού θα διαιωνίσει τό ὀλιγαρχικό πελατειακό μοντέλλο. Ἀπό τήν μία μεριά ὁ Σύριζα πού θά μετακινηθεῖ πρός τό κέντρο, πιθανόν χωρίς τόν κ.Τσίπρα πού θά γίνει ὁ τέταρτος στήν σειρά πρωθυπουργός πού θά κονιορτοποιήσει ἡ κρίση στήν Ἑλλάδα καί ἀπό την ἄλλη ἡ νέα ΝΔ, ἄν φυσικά κατορθώσει ὁ κ.Μητσοτάκης νά τήν μεταλλάξει σέ κεντρῶο κόμμα καί νά τήν ἀπαλλάξει ἀπό τίς βαρωνίες.

Ἡ ΝΔ ἐξέλεξε ὡς ἀρχηγό της ἕναν πού δέν ἔχει ἀντί-μνημονιακή ἀντί-εὐρωπαϊκή πλατφόρμα. Ἄν ἐκλεγεῖ πρωθυπουργός θά εἶναι ὁ πρῶτος πού δέν θά ἔχει τήν ἀντίφαση νά ὑλοποιεῖ τά ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού τόν ἔφεραν στήν ἐξουσία. Γιατί τό ἀντί-μνημόνιο σέ φέρνει στήν ἐξουσία ἀλλά δέν σέ κρατᾶ ἐκεῖ.