Ο Αναβαλλόμενος φορτώνει στον φορολογούμενο μερικά δις ακόμα

Δημοσιεύτηκε στο News247

Αν σας λείπουν μερικά κατοστάρικα ευρώ τότε την έχετε άσχημα και πιθανόν να σας κυνηγήσει ανελέητα η εφορία. Αν όμως σας λείπουν μερικά δισεκατομμύρια τότε δεν έχετε παρά να πάρετε ένα καλό λογιστή και να πείσετε την κυβέρνηση πως την συμφέρει να σας τα εγγυηθεί.

Τι ακριβώς συμβαίνει με την τροπολογία που κατέθεσε το υπουργείο οικονομικών σχετικά με τις αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις των τραπεζών. Για όσους δεν γνωρίζουν μια μικρή ιστορική αναδρομή ακολουθεί.

Όταν έγινε το PSI οι τράπεζες και οι θυγατρικές τους, που είχαν αγοράσει ομόλογα ελληνικού δημοσίου, υπέστησαν ζημίες συνολικού ύψους 37.7δις.

Ζήτησαν λοιπόν και πήραν την άδεια από την κυβέρνηση να συμψηφίσουν αυτές τις ζημίες με τα πιθανά κέρδη που θα έχουν τα επόμενα 30 χρόνια. Με το τρόπο αυτό λοιπόν δεν επρόκειτο να φορολογηθούν για μελλοντικά κέρδη 37.7δις με αποτέλεσμα να μην αποδώσουν φόρο στο δημόσιο 9.8δις (με συντελεστή 26%).

Deferred Tax Assets falls on Greek tax payer

If you are missing few hundred Euro most probably the Greek tax authorities would come after you. If on the other hand you are missing few billions the best thing to do is to hire a good accountant and convince the Greek government to guarantee them.
This is what happens with an amendment dealing with the deferred tax assets of the Greek banks that the finance ministry is trying to pass through the parliament. For those who don’t know the story goes as follows.
After the Greek PSI (haircut of Greek bonds) the Greek banks had losses of 37.7 billion Euro. The banks asked, and got, from the government the concession to amortize the losses over the next 30 years and to set them off against any profits, thus avoiding paying taxes. In this way they formed a Deferred Tax Asset (DTA) of 9.8billion (26% tax rate).
We should say here that no such measure was taken with respect to the small Greek bondholders despite repeated promises.
According to the international accounting standards a small proportion of 10% of these DTA can be recognized as capital. This is because no-one can guarantee the profitability of any bank for 30 years.
No-one apart from the Greek state!! The current proposed amendment guarantees that 9.8billion and more. In case the banks have losses they Greek taxpayer would give the money and would receive equity participation. Equity shares of dubious value since they will receive them only if banks are loss-making.
But this is not the whole story. The amendment allows for the banks to set off also the losses from the loan book, not just the PSI one. In other words, the banks would pay no taxes if they have profits, and if they have losses the Greek taxpayer would pay the difference. Nice! Madoff would be lost for words with such a scheme.
The Greek government could still save the amendment if the guarantee given for 30 years was priced accordingly. Every put option and this is a put option that the banks buy has a premium. The Greek government chose instead to give this for free! This would have been no problem if 100% of the banks were state owned. But it is not, and the drive is to remove any state participation.
Many questions are raised with this latest move. For example, why the government chose not to show the same gratitude towards the small Greek bond holders who lost their savings?  Why the government gives the guarantee for free? When the non-performing loans approach 40%, any set off would reduce the tax income of the state drastically. Who and how is going to fund the shortfall. What is the effect of this measure on the debt sustainability analysis of the Greek debt?
Greek banks need for sure to be healthy and to be capitalized adequately in order to help the economy. This however, needs to be done with fresh real money and not with creative accounting or secret and unjust subsidies from the Greek taxpayer. The ECB in a recent case for Portugal expressed similar reservations.

Greek Debt Proposal

In summary

• Actions1. PSI’s retroactive application to the ECB’s holdings  
• Action2. Bilateral loans. Introduce a 10 year grace period and a maturity extension 
• Action3. EFSF loans. Transfer of HSFS debt to ESM. 
• Action 4. IMF loans. Partial transfer
• Action 5. We propose a change of the way Eurostat accounts for all European debt to a valuation according to the net present value and not nominal. We further propose a defeasance mechanism for 20-25% of the Greek debt. 

Πρόταση για το Χρέος

Πρόταση προς το Ποτάμι

Συνοπτικά

• Πρόταση 1) Να κουρευτούν αναδρομικά τα ομόλογα της ΕΚΤ.
• Πρόταση 2) Επιμήκυνση διμερών δανείων και περίοδος χάριτος 10 ετών στα τοκοχρεολύσια. 
•  Πρόταση 3) Τα δάνεια του EFSF. Μεταφορά στο ESM των χρημάτων του ΤΧΣΠρόταση
• Τα δάνεια του ΔΝΤ. Μερική μεταφορά του χρέους στο ESM.
• Πρόταση 5) Να υπολογίζεται το χρέος σύμφωνα με την παρούσα αξία του και όχι σύμφωνα με την ονομαστική. Εάν αυτό δεν γίνει αποδεκτό προτείνουμε λογιστική μείωση του χρέους μέσω της διαδικασίας συμψηφισμού ορισμένων δανείων με ομόλογα μηδενικού επιτοκίου που θα αγοράσει η ΕΔ από το ESM (Defeasance).

Το Ελληνικό χρέος διαμορφώθηκε τον Ιούλιο του 2014 σε περίπου 322 δις Ευρώ. Ο κύριος όγκος του Ελληνικού χρέους, περίπου το 82% βρίσκεται στον λεγόμενο επίσημο τομέα, δηλαδή δάνεια ΔΝΤ(9%), ΕΕ(60%) και ομόλογα ΕΚΤ(10%) ΤτΕ+ΕτΕ(3%). Σε ξένο δίκαιο βρίσκεται το 85%. Τα ομόλογα της ΕΚΤ είναι σε Ελληνικό δίκαιο.

Οποιαδήποτε αναδιάρθρωση χρέους, κατά την διεθνή πρακτική, πρέπει να πληροί τις εξής προϋποθέσεις.

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το αναδρομικό κούρεμα των ομολόγων που έχει στην κατοχή της

Άρθρο στην Καθημερινή για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το αναδρομικό κούρεμα των ομολόγων που έχει στην κατοχή της

Καθημερινή 13-Σεπ-2014



Στις 20 Αυγούστου το ελληνικό Δημόσιο πλήρωσε χρεολύσια ύψους 3,95 δις. ευρώ για δύο ομόλογα που εκδόθηκαν στις 15-2-2012, όταν η Ελλάδα ήταν εκτός αγορών, και ήταν μέρος των 56,6 δις. που απαλλάχθηκαν από PSI.

Η ιστορία αρχίζει τον Μάιο του 2010 όταν η ΕΚΤ αποφάσισε να αποκτήσει ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, παρά τις αντιδράσεις της γερμανικής κεντρικής τράπεζας. Η γερμανική κεντρική τράπεζα φοβόταν ότι η ΕΚΤ θα ζημιωνόταν αλλά και το ότι η πρακτική αγοράς κρατικών ομολόγων θα οδηγήσει σε άνοδο του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη. Ήταν επίσης αμφίβολο αν η πρακτική αυτή ήταν σύννομη με το άρθρο 123.1 που απαγορεύει στην ΕΚΤ να αγοράζει κρατικά ομόλογα.

Ο Τρισέ όμως επέμεινε γιατί έπρεπε πάση θυσία να σώσει τις γαλλικές τράπεζες, που είχαν μεγάλη έκθεση σε ελληνικά ομόλογα, και έτσι παρά τις αντιρρήσεις προχώρησε. Είχε επίσης προηγηθεί άτυπη συμφωνία που προέβλεπε τη διακράτηση των ομολόγων από τις τράπεζες ώστε να στηριχθεί η αγορά. Όταν όμως άρχισαν οι αγορές από την ΕΚΤ, οι γαλλικές τράπεζες δεν τήρησαν τη συμφωνία και πουλούσαν σωρηδόν. Οι γερμανικές τράπεζες κατηγόρησαν την ΕΚΤ για μεροληψία αλλά σύντομα υπέκυψαν και αυτές στον πειρασμό.

Η ΕΚΤ σταμάτησε τις αγορές τον Σεπτέμβριο του 2010 αφού προηγουμένως είχε βαφτίσει την αγορά ομολόγων «εργαλείο νομισματικής πολιτικής» (SMP) και για να ικανοποιήσει τη γερμανική κεντρική τράπεζα απέσυρε μέσω ενός καταθετικού λογαριασμού ισόποση ρευστότητα (πρόγραμμα ανοσοποίησης).

  Όταν ο Σόιμπλε αποφάσισε να προχωρήσει με το μη εθελοντικό PSI υπήρχαν πολλές αντιδράσεις εντός της ΕΚΤ. Έτσι αποφασίστηκε η εξαίρεση των ομολόγων που ήταν στο χαρτοφυλάκιο της ΕΚΤ έστω και αν αυτό σήμαινε τη σίγουρη αποτυχία των στόχων του PSI. Το πρόβλημα όμως ήταν και νομικό. «Κουρεύοντας» το χρέος μέσω των ρητρών συλλογικής δράσης δεν μπορείς να «κουρέψεις» μεροληπτικά μερικούς και να σώσεις άλλους. Αυτός ήταν και ο λόγος που προέταξαν για το «κούρεμα» των άτυχων Ελλήνων μικροομολογιούχων.

Η ΕΚΤ υπερπήδησε αυτό το εμπόδιο βάζοντας την Ελληνική Δημοκρατία να ανταλλάξει λίγο πριν από την έναρξη της διαδικασίας του PSI τα ομόλογά της με νέα, που είχαν διαφορετικό κωδικό και ημερομηνία έκδοσης. Έτσι, όταν έγινε η πρόσκληση του PSI, οι σειρές αυτών των ομολόγων δεν ήταν «επιλεγμένοι τίτλοι».

Αν αυτή τη συμφωνία την είχε κάνει ο οποιοσδήποτε επενδυτής, θα εγκαλείτο για ένα σωρό παρανομίες με κυριότερη αυτή της χρήσης εσωτερικής πληροφόρησης, της απόκρυψης ζημιών, της παράνομης συναλλαγής σε τιμές διαφορετικές από την αγορά, τη μη ισότιμη μεταχείριση επενδυτών και άλλα που τιμωρούνται αυστηρά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και είναι μέρος των κανόνων συμμόρφωσης που απαιτεί η ίδια η Ε.Ε. μέσω των οργάνων της.

Αυτή η μικρή ιστορική αναδρομή έγινε γιατί είναι καιρός η ελληνική κυβέρνηση να θέσει το θέμα της αναδρομικής συμμετοχής της ΕΚΤ στο PSI. Όλοι οι λόγοι που κατά καιρούς έχει επικαλεστεί η ΕΚΤ έχουν καταργηθεί στην πράξη ή από τον Ντράγκι. Το επιχείρημα της δήθεν νομισματικής πολιτικής καταρρίπτεται από το γεγονός ότι εξαιρέθηκαν 13,4 δις. ομολόγων που δεν ήταν μέρος του δήθεν προγράμματος αλλά τα είχαν αγοράσει κεντρικές τράπεζες άλλων χωρών για επένδυση.

Το νέο πρόγραμμα νομισματικής πολιτικής (ΟΜΤ) που ανακοινώθηκε το 2013, όπως και η πρόσφατη ανακοίνωση αγοράς καλυμμένων και ενυπόθηκων ομολόγων, έγινε αφού η ΕΚΤ δέχθηκε πως μπορεί να πάρει ζημίες που θα έχουν επιπτώσεις στα κεφάλαιά της. Το πρόγραμμα SMP δεν ανοσοποιείται πλέον σε μια προσπάθεια αύξησης του πληθωρισμού που είναι απών. Η ΕΚΤ είναι στα πρόθυρα της ανακοίνωσης ποσοτικής χαλάρωσης με όρους διαφορετικούς από αυτούς του SMP. Γιατί λοιπόν υπάρχει αυτή η διάκριση στα ομόλογα του SMP;

  Ένααναδρομικό «κούρεμα» των 56,6 δις., σύμφωνα με τους όρους του PSI, θα επιφέρει ελάφρυνση κατά 29 δις. Τα χρήματα, που ήδη έχουν πληρωθεί, μπορούν να επιστραφούν στην Ελλάδα σταδιακά και βάσει χρονοδιαγράμματος μεταρρυθμίσεων στην ελληνική οικονομία.