Δημοσιεύτηκε στο News247
Φροντίσαμε και φροντίσανε να περάσουμε μεγάλο μέρος του χρέους από ιδιωτικά σε κρατικά χέρια με το γνωστό PSI. Η ιδέα ήταν απλή. Με το τρόπο αυτό ενδεχόμενη έξοδος θα ήταν πιο δαπανηρή για την Ελλάδα (Καθημερινή). Το περάσαμε επίσης σε αγγλικό δίκαιο για να μην έχουμε την δυνατότητα να το διαγράψουμε με νόμο όπως περίπου κάναμε με την αναδρομική εισαγωγή ρητρών συλλογικής δράσης σε ομόλογα Ελληνικού δικαίου.
Αυτό σημαίνει πως ένα μεγάλο μέρος της επιρροής και διαπραγματευτικών χαρτιών δεν υπάρχουν πλέον. Τα περί μονομερούς μη εξόφλησης του χρέους είναι αρλούμπες που ξεστομίζουν αδαείς ή λαϊκιστές. Το να ξεχάσουμε εμείς το χρέος δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι θα μας ξεχάσει και αυτό. Είναι στρουθοκαμηλισμός. Όταν, εάν και όποτε η Ελλάδα θέλει να επανακάμψει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια θα πρέπει να περάσει από το κλαμπ των Παρισίων για να διακανονίσει το χρέος. Μονομερής διαγραφή δεν υπάρχει πλέον. Να υπενθυμίσω πως το προεπαναστατικό δάνειο του 1825 διακανονίστηκε τελικώς το 1930.
Καθημερινά ακούμε τράπεζες αλλά και μεγάλες ξένες ιδιωτικές εταιρείες ότι προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα. Δηλαδή τι ακριβώς κάνουν; Κυρίως ζητούν νομικές συμβουλές ως προς τα συμβόλαια που έχουν υπογράψει και προσπαθούν να διαχειριστούν τους επενδυτικούς κινδύνους. Ίσως κάποιες να κάνουν ασκήσεις εγκατάλειψης της χώρας και μεταφοράς προσωπικού σε περίπτωση ανάγκης.
Μπορεί να ακούγονται φαιδρά όλα αυτά αλλά είναι μέρος της προετοιμασίας και της ευθύνης που έχουν οι πολυεθνικές απέναντι στους εργαζομένους ξένους υπηκόους. Θα ήθελα επίσης να ενημερωθούμε ως προς το πόσες επενδύσεις από το εξωτερικό έχουν γίνει στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες και πόσες ακυρώθηκαν. Πόσοι οικογενειάρχες Ευρωπαίοι ακύρωσαν διακοπές στην Ελλάδα με τον φόβο δικαιολογημένο ή όχι αναταραχών. Μια ματιά στην φυγή των καταθέσεων που από 250δις είναι στα 189δις (με καθοδική πορεία) είναι διαφωτιστική. Αυτά είναι πράξεις και όχι δηλώσεις στον αέρα.
Σε τελική ανάλυση πολλοί είναι αυτοί που αδυνατούν να πιστέψουν πως η Γερμανία θα πει στην Ελλάδα το Raus. Αυτό το καταλαβαίνω. Η Γερμανία που δυό φορές αιματοκύλισε την Ευρώπη δεν θα ήθελε να κατηγορηθεί και για αυτό. Δεν χρειάζεται όμως. Η έξοδος από την νομισματική ένωση και το Ευρώ δεν είναι της αποκλειστικής της αρμοδιότητας. Το σημαντικότερο ρόλο παίζει η ΕΚΤ. Η ΕΚΤ είναι η πλέον ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα στον πλανήτη (με εξαίρεση ίσως της Νέας Ζηλανδίας). Είναι επίσης υπεύθυνη για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα και το Ευρώ.
Διοικείτε δε από συμβούλιο των 17 κεντρικών τραπεζιτών και από το Εκτελεστικό συμβούλιο 6 που περιλαμβάνει το Πρόεδρο (Ιταλό), Αντιπρόεδρο (Πορτογάλος) και τέσσερα μέλη (Γερμανός, Γάλλος, Βέλγος, Ισπανός). Όταν ξέσπασε η κρίση, η ΕΚΤ έσωσε την Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία παρά τις αντιρρήσεις των Γερμανών αλλά και άλλων χωρών. Η ΕΚΤ έσωσε την Ιταλία ανοίγοντας τους κρουνούς του χρήματος πέρυσι. Δεν έκανε πάντα τις σωστές κινήσεις αλλά μέχρι τώρα ήταν περισσότερο σύμμαχος παρά εχθρός της Ελλάδος. Βλέπουμε όμως σιγά-σιγά μία σκλήρυνση στην στάση της.
Η επανακεφαλοποίηση των τραπεζών αργεί για «τεχνικούς» λόγους και η ΕΚΤ σταμάτησε την παροχή ρευστότητας (χρήματος) προς τις Ελληνικές τράπεζες και τις ανάγκασε να χρησιμοποιήσουν των μηχανισμό Επείγουσας Αρωγής Ρευστότητας (ELA or Emergency Liquidity Assistance) της Τραπέζης της Ελλάδος του οποίου αύξησε το όριο σε 100δις. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Σημαίνει απλά ότι κρεμόμαστε από μία κλωστή. Αν αποφασίσει η ΕΚΤ να μήν ανανεώσει την άδεια που έδωσε για το ELA τότε η Τράπεζα της Ελλάδος θα καλέσει μια Κυριακή πριν ή μετά τις εκλογές δεν έχει σημασία, στο δωματιάκι χωρίς παράθυρα τους πολιτικούς αρχηγούς θα κλειδώσει την πόρτα και θα τους εξηγήσει πως αν δεν συμφωνήσουν μέχρι την Δευτέρα πρωί στις αλλαγές τότε θα έχουμε μία εβδομάδα τραπεζικές διακοπές (Bank holiday 1933 USA) και επιστροφή σε ανεξάρτητη νομισματική πολιτική εκτός ΕΚΤ.
Μπορεί και να γίνει με ένα μυστικό τρόπο για να μην ανακοινωθεί στους ιθαγενείς παρά μόνο αργότερα. Αν συμφωνήσουν τότε θα συνεχίσουμε με προβλήματα αλλά θα συνεχίσουμε. Αν όχι, το πέρασμα στην ανεξαρτησία θα γίνει όπως πάντα με δημοκρατικές κυβερνητικές πράξεις τύπου «ἀποφασίζομεν καί διατάσσομεν διά το ὓψιστον δημόσιον συμφέρον». Όλα αυτά είναι φυσικά, σενάρια επιστημονικής φαντασίας που γίνονται μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες όπως η ΗΠΑ και η Βρετανία. Στην Ελλάδα έχουμε ανεξάρτητη και υπερήφανη εθνική πολιτική.
Πιό όμως λόγο θα είχε η ΕΚΤ να κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί να ρίξει λάδι στην φωτιά της Ευρώπης θα ρωτούσαμε όλοι. Όσο και να είναι περίεργο, το να θυσιάσεις μια μικρή και ασήμαντη χώρα για να σώσεις την Ιταλία και την Ισπανία ίσως να είναι αποδεκτή στρατηγική. Η πράξη αυτή θα ήταν καταλύτης και θα εξανάγκαζε την Γερμανία να αποδεχθεί την δημοσιονομική ένωση και την μεταφορά πόρων προς το νότο.
Ας μην κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε σε στερεότυπα Γερμανός-κακός, ΙταλοΙσπανικοΠορτογαλος-καλός. Είναι ζήτημα επιβίωσης, οικονομικής αλλά και των ίδιων των πολιτικών. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας μετρήσουμε ψυχρά τις πιθανότητες και ας βαδίσουμε αναλόγως. Ευχές και δόγματα δεν θα μας σώσουν. Λογική και υπολογισμένοι ελιγμοί ίσως.
Η έξοδος ή μη από το Ευρώ θα γίνει στην Φρανκφούρτη και όχι στο Βερολίνο
Πληθαίνουν όλο και περισσότερο οι ενδείξεις ότι η Ελλάδα έχει
μπεί σε ένα δρόμο που οδηγεί στη έξοδο από την Ευρωπαϊκή νομισματική
ένωση. Για όσους Έλληνες δεν το έχουν καταλάβει αρκεί μία παράθεση
δηλώσεων, αντιδηλώσεων Ευρωπαίων αλλά και άλλων πολιτικών, αναλυτών,
συμβούλων, ανθρώπων της αγοράς κ.α.
Όμως όπως όλοι «γνωρίζουμε» είναι μία μεγάλη μπλόφα και
συνομωσία που έχει ως σκοπό να εξαναγκάσει τους Έλληνες να υποκύψουν στο
Γερμανικό ζυγό ή κατά άλλους για να μας πάρουν τα πετρέλαια του Αιγαίου
(αμελητέα έως ανύπαρκτα) ή τα χρυσωρυχεία των χρεοκοπημένων Ελληνικών
τραπεζών και άλλων κρατικών εταιρειών. Θα αναγνωρίσω το ελαφρυντικό ότι
δηλώσεις κάνουν όλοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνουν και πράξη. Ας
δούμε λοιπόν τι πράττουν όλοι αυτοί που κακολογούν δυσφημούν ή κατά
άλλους εκβιάζουν και μπλοφάρουν.Φροντίσαμε και φροντίσανε να περάσουμε μεγάλο μέρος του χρέους από ιδιωτικά σε κρατικά χέρια με το γνωστό PSI. Η ιδέα ήταν απλή. Με το τρόπο αυτό ενδεχόμενη έξοδος θα ήταν πιο δαπανηρή για την Ελλάδα (Καθημερινή). Το περάσαμε επίσης σε αγγλικό δίκαιο για να μην έχουμε την δυνατότητα να το διαγράψουμε με νόμο όπως περίπου κάναμε με την αναδρομική εισαγωγή ρητρών συλλογικής δράσης σε ομόλογα Ελληνικού δικαίου.
Αυτό σημαίνει πως ένα μεγάλο μέρος της επιρροής και διαπραγματευτικών χαρτιών δεν υπάρχουν πλέον. Τα περί μονομερούς μη εξόφλησης του χρέους είναι αρλούμπες που ξεστομίζουν αδαείς ή λαϊκιστές. Το να ξεχάσουμε εμείς το χρέος δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι θα μας ξεχάσει και αυτό. Είναι στρουθοκαμηλισμός. Όταν, εάν και όποτε η Ελλάδα θέλει να επανακάμψει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια θα πρέπει να περάσει από το κλαμπ των Παρισίων για να διακανονίσει το χρέος. Μονομερής διαγραφή δεν υπάρχει πλέον. Να υπενθυμίσω πως το προεπαναστατικό δάνειο του 1825 διακανονίστηκε τελικώς το 1930.
Καθημερινά ακούμε τράπεζες αλλά και μεγάλες ξένες ιδιωτικές εταιρείες ότι προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα. Δηλαδή τι ακριβώς κάνουν; Κυρίως ζητούν νομικές συμβουλές ως προς τα συμβόλαια που έχουν υπογράψει και προσπαθούν να διαχειριστούν τους επενδυτικούς κινδύνους. Ίσως κάποιες να κάνουν ασκήσεις εγκατάλειψης της χώρας και μεταφοράς προσωπικού σε περίπτωση ανάγκης.
Μπορεί να ακούγονται φαιδρά όλα αυτά αλλά είναι μέρος της προετοιμασίας και της ευθύνης που έχουν οι πολυεθνικές απέναντι στους εργαζομένους ξένους υπηκόους. Θα ήθελα επίσης να ενημερωθούμε ως προς το πόσες επενδύσεις από το εξωτερικό έχουν γίνει στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες και πόσες ακυρώθηκαν. Πόσοι οικογενειάρχες Ευρωπαίοι ακύρωσαν διακοπές στην Ελλάδα με τον φόβο δικαιολογημένο ή όχι αναταραχών. Μια ματιά στην φυγή των καταθέσεων που από 250δις είναι στα 189δις (με καθοδική πορεία) είναι διαφωτιστική. Αυτά είναι πράξεις και όχι δηλώσεις στον αέρα.
Σε τελική ανάλυση πολλοί είναι αυτοί που αδυνατούν να πιστέψουν πως η Γερμανία θα πει στην Ελλάδα το Raus. Αυτό το καταλαβαίνω. Η Γερμανία που δυό φορές αιματοκύλισε την Ευρώπη δεν θα ήθελε να κατηγορηθεί και για αυτό. Δεν χρειάζεται όμως. Η έξοδος από την νομισματική ένωση και το Ευρώ δεν είναι της αποκλειστικής της αρμοδιότητας. Το σημαντικότερο ρόλο παίζει η ΕΚΤ. Η ΕΚΤ είναι η πλέον ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα στον πλανήτη (με εξαίρεση ίσως της Νέας Ζηλανδίας). Είναι επίσης υπεύθυνη για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα και το Ευρώ.
Διοικείτε δε από συμβούλιο των 17 κεντρικών τραπεζιτών και από το Εκτελεστικό συμβούλιο 6 που περιλαμβάνει το Πρόεδρο (Ιταλό), Αντιπρόεδρο (Πορτογάλος) και τέσσερα μέλη (Γερμανός, Γάλλος, Βέλγος, Ισπανός). Όταν ξέσπασε η κρίση, η ΕΚΤ έσωσε την Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία παρά τις αντιρρήσεις των Γερμανών αλλά και άλλων χωρών. Η ΕΚΤ έσωσε την Ιταλία ανοίγοντας τους κρουνούς του χρήματος πέρυσι. Δεν έκανε πάντα τις σωστές κινήσεις αλλά μέχρι τώρα ήταν περισσότερο σύμμαχος παρά εχθρός της Ελλάδος. Βλέπουμε όμως σιγά-σιγά μία σκλήρυνση στην στάση της.
Η επανακεφαλοποίηση των τραπεζών αργεί για «τεχνικούς» λόγους και η ΕΚΤ σταμάτησε την παροχή ρευστότητας (χρήματος) προς τις Ελληνικές τράπεζες και τις ανάγκασε να χρησιμοποιήσουν των μηχανισμό Επείγουσας Αρωγής Ρευστότητας (ELA or Emergency Liquidity Assistance) της Τραπέζης της Ελλάδος του οποίου αύξησε το όριο σε 100δις. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Σημαίνει απλά ότι κρεμόμαστε από μία κλωστή. Αν αποφασίσει η ΕΚΤ να μήν ανανεώσει την άδεια που έδωσε για το ELA τότε η Τράπεζα της Ελλάδος θα καλέσει μια Κυριακή πριν ή μετά τις εκλογές δεν έχει σημασία, στο δωματιάκι χωρίς παράθυρα τους πολιτικούς αρχηγούς θα κλειδώσει την πόρτα και θα τους εξηγήσει πως αν δεν συμφωνήσουν μέχρι την Δευτέρα πρωί στις αλλαγές τότε θα έχουμε μία εβδομάδα τραπεζικές διακοπές (Bank holiday 1933 USA) και επιστροφή σε ανεξάρτητη νομισματική πολιτική εκτός ΕΚΤ.
Μπορεί και να γίνει με ένα μυστικό τρόπο για να μην ανακοινωθεί στους ιθαγενείς παρά μόνο αργότερα. Αν συμφωνήσουν τότε θα συνεχίσουμε με προβλήματα αλλά θα συνεχίσουμε. Αν όχι, το πέρασμα στην ανεξαρτησία θα γίνει όπως πάντα με δημοκρατικές κυβερνητικές πράξεις τύπου «ἀποφασίζομεν καί διατάσσομεν διά το ὓψιστον δημόσιον συμφέρον». Όλα αυτά είναι φυσικά, σενάρια επιστημονικής φαντασίας που γίνονται μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες όπως η ΗΠΑ και η Βρετανία. Στην Ελλάδα έχουμε ανεξάρτητη και υπερήφανη εθνική πολιτική.
Πιό όμως λόγο θα είχε η ΕΚΤ να κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί να ρίξει λάδι στην φωτιά της Ευρώπης θα ρωτούσαμε όλοι. Όσο και να είναι περίεργο, το να θυσιάσεις μια μικρή και ασήμαντη χώρα για να σώσεις την Ιταλία και την Ισπανία ίσως να είναι αποδεκτή στρατηγική. Η πράξη αυτή θα ήταν καταλύτης και θα εξανάγκαζε την Γερμανία να αποδεχθεί την δημοσιονομική ένωση και την μεταφορά πόρων προς το νότο.
Ας μην κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε σε στερεότυπα Γερμανός-κακός, ΙταλοΙσπανικοΠορτογαλος-καλός. Είναι ζήτημα επιβίωσης, οικονομικής αλλά και των ίδιων των πολιτικών. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας μετρήσουμε ψυχρά τις πιθανότητες και ας βαδίσουμε αναλόγως. Ευχές και δόγματα δεν θα μας σώσουν. Λογική και υπολογισμένοι ελιγμοί ίσως.
