Δημοσιεύτηκε στο News247
Συναντήσεις επί συναντήσεων, εκδηλώσεις σε ξενοδοχεία, επαφές, συνευρέσεις,
αλλά και δείπνα πολλά λαμβάνουν χώρα τους τελευταίους μήνες. Ο λόγος είναι
ένας, ο ασθενής που λέγεται ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ετοιμάζεται για την ύστατη μετάληψη. Το αστείο είναι πως όλοι οι συγγενείς
θέλουν να γίνουν κληρονόμοι του μακαρίτη, αλλά κανένας δεν θέλει να είναι στη
διαθήκη.
Το κενό στην διαφθορά και την φαυλότητα που αφήνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι μεγάλο
και δυσαναπλήρωτο, αλλά δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί που προσπαθούν να το
καλύψουν. Ας μην ξεχνάμε πως αν και η πραμάτεια έχει μειωθεί, πελάτες υπάρχουν
ακόμα.
Η προοδευτική ρητορική του ΠΑ.ΣΟ.Κ είχε ελάχιστα σημεία τομής με τις
πράξεις του. Οι ιδεολόγοι ποιούσαν την νήσσαν λόγω χρυσής κουτάλας. Τώρα, που η
κουτάλα έγινε ξύλινη (αν υπάρχει ακόμα) τους κατηγορούν πως πρόδωσαν
τα ιδεώδη, πως παραστράτησαν στον δρόμο για την σοσιαλδημοκρατία.
Τα θύματά τους, νιώθουν διπλή απογοήτευση, κάτι σαν "και κερατάς και
δαρμένος". Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όχι μόνο κρεβατώθηκε την Τρόικα αλλά της επέτρεψε
και να δείρει εκ μέρους του. Πολλοί ψηφοφόροι ενδεχομένως να ανεχόντουσαν το
δάρσιμο, αλλά το κέρατο είναι αχώνευτο. Οι απατημένοι λοιπόν αποφάσισαν να
μαυρίσουν τον παλαιό τους έρωτα. Η κατάρρευση ήρθε γρήγορα και με συνοπτικές
διαδικασίες.
Τα στελέχη και οι πολιτικοί που είχαν επενδύσει όλο τους το σάλιο σε
πράξεις κομματολειχίας αλλά και οι μέχρι τώρα αγκυρο-βολεμένοι σε αυτό,
προσπαθούν να πηδήξουν σε άλλο καράβι για να γλυτώσουν το τομάρι τους.
Το πρόβλημα που ταλανίζει πολλά από αυτά τα κομματικά στελέχη, είναι ποιο
σωσίβιο να διαλέξουν. Υπάρχουν τρεις επιλογές/κατηγορίες.
Η πρώτη κατηγορία, απαρτίζεται από αυτούς που στο άκουσμα του σεισμού
κατάλαβαν πως έρχεται τσουνάμι και βρήκαν το κόκκινο φως της εξόδου στο
Συ.Ριζ.Α. Ο εμπλουτισμός και η ανανέωσή του από τους αποτυχημένους του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
αποκαλύπτει το ποιόν και το μέγεθος της έλλειψης και στο Συ.Ριζ.Α. Ας τους
χαρούν όπως του χάρηκε και ο υπόλοιπος Ελληνικός λαός όταν νομοθετούσαν από το
μετερίζι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αφερίμ.... Τους αξίζει μια περίοπτη θέση στο κομματικό
σκρίνιο για την ευελιξία ηθικής που επέδειξαν.
Η 2η κατηγορία απαρτίζεται από αυτούς που
προτίμησαν να αγοράσουν λίγο χρόνο γυρολογώντας σε πανεπιστήμια της αλλοδαπής,
διότι τα ημεδαπή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα τους προκαλούν ναυτία και από
άλλους, που πήγαν σπίτι τους με ελαφρά πηδηματάκια περιμένοντας ενδεχομένως την
κλήση από το Σ.Δ.Ο.Ε.
Η καταστροφή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έφερε όμως και ελπίδα. Γεννήθηκαν πλήθος από
οργανώσεις, κινήσεις και πρωτοβουλίες. Ο πολιτικός διάλογος αναγεννήθηκε.
Κόσμος που ήταν πολιτικά ανενεργός δραστηριοποιήθηκε. Για πρώτη φορά ο
διάλογος, οι προτάσεις και αντιπροτάσεις δεν καπελώνονται από παρηκμασμένους
πολιτικούς και ιδεοληψίες. Τα αντανακλαστικά της κοινωνίας άρχισαν να
δουλεύουν. Νέοι αλλά και μεγαλύτεροι εντός και εκτός Ελλάδος κινητοποιούνται. Ο
στόχος είναι ένας. Να θέσουν τις βάσεις για ένα νέο καθαρό ξεκίνημα απαλλαγμένο
από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Να σπάσει επιτέλους ο κύκλος της φαυλότητας.
Εδώ λοιπόν έρχεται η 3η κατηγορία των αποτυχημένων να επενδύσει. Προτάσσοντας
την θεωρία της μή παρθενογένεσης, αξιώνουν να έχουν λόγο στην Ελλάδα του αύριο.
Το επιχείρημα είναι απλό: Παρθενογένεση έγινε μόνο μία φορά και πριν από δύο
χιλιετίες. Η αλλαγή και ανανέωση πρέπει να έρθει μέσα από μια μίξη παλαιού και
νέου. Συγκροτούν δήθεν νέα κόμματα και πολιτικούς φορείς, για να κάνουν
δυναμικές ρήξεις, πάντα με αυτούς ως ηγέτες. Θυμούνται πως πρέπει να κάνουν
«άνοιγμα» στην κοινωνία. Έχουν ακόμα το ταλέντο της κομματολειχίας.
Επικαλούνται επίσης την εμπειρία τους (κυρίως στην φαυλότητα), ενώ κάποιοι
ισχυρίζονται ότι παραπλανήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια.
Θυμίζει μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων που αφού χρεοκόπησαν την εταιρεία ζητούν
εργασία με το σκεπτικό πως γνωρίζουν πλέον, πως να αποφύγουν την καταστροφή. Η
θεωρία της συνέχειας επικράτησε και πριν από 39 χρόνια όταν αμνηστεύτηκαν όλα
τα λουλούδια της χούντας πλην των πρωταιτίων.
Ο αντίλογος δεν είναι δύσκολος. Όπως η παρθενογένεση έτσι και η
νεκρανάσταση υφίστανται μόνο στην Βίβλο και σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Τα ζόμπι της πολιτικής δεν πρέπει να αναστηθούν και δεν πρέπει να βρουν θαλπωρή
σε καμία νέα πολιτική κίνηση, δράση, πρωτοβουλία ή κόμμα. Πρέπει να απομονωθούν
και να αφεθούν στην ησυχία τους για να γράψουν τα απομνημονεύματά τους. Οι
πολιτικοί που οδήγησαν την χώρα στην πολιτιστική και ηθική απομείωση και
αργότερα στην οικονομική χρεοκοπία δεν έχουν απολύτως τίποτα να προσφέρουν στο
χτίσιμο της νέας Ελλάδος πλην ίσως του παραδείγματος προς αποφυγήν.
Πολλοί είναι της γνώμης πως σε αυτό το καινούργιο, που τώρα πάει να δημιουργηθεί,
δεν πρέπει να υπάρχουν εκ προοιμίου αποκλεισμοί και έχουν δίκιο. Όμως πολλοί
έχουν θέσει εαυτόν, φύσει και θέση εκτός. Άλλοτε με τις πράξεις τους, ή την
αδράνεια τους και άλλοτε με την ανοχή και σιωπή τους σε εγκληματικές πολιτικές.
Δεν πρόκειται για απλά πιόνια αλλά για τους πρωταίτιους της καταστροφής.
Οι αποτυχημένοι πρέπει να απολύονται και όχι να επαναπροσλαμβάνονται στην
ίδια εργασία. Ελάχιστοι έως κανένας δεν παραπλανήθηκε, όπως και κανένας δεν
διαμαρτυρήθηκε, όταν κραυγαλέες υποθέσεις διαφθοράς ήρθαν στο φως για
«συναγωνιστές» τους και για το κόμμα τους. Πλην ελαχίστων, οδηγός ήταν το
προσωπικό τους συμφέρον και η μαφιόζικη σιωπή, πίσω από το κόμμα, ενώ έχουμε
πληθώρα περιπτώσεων παράνομου πλουτισμού. Αν δεν τους καταλογισθεί δόλος τότε
είναι επικίνδυνοι λόγω μειωμένης αντίληψης.
Όποια νέα πολιτική κίνηση, δράση ή πρωτοβουλία ή κόμμα δεχτεί τους
αποτυχημένους, θα νοθεύσει το χαρακτηρισμό «νέο». Οι συνομιλίες για δήθεν
προσέγγιση ή δέσιμο παλαιού και νέου είναι δούρειος ίππος της φαυλότητας και η
όποια συνένωση δυνάμεων δηλώνει εμπράκτως την αδυναμία του νέου να προσελκύσει
ικανούς ανθρώπους. Πώς θα αντικρούσουν την κατηγορία του παλαιοκομματικού
μικροπολιτικού υπολογισμού και της ψηφοθηρίας αυτοί που θέλουν να γίνουν
πρεσβευτές του νέου;
Η επιβίωση των αποτυχημένων μέσα σε νέες πολιτικές κινήσεις, δράσεις ή
κόμματα θα νομιμοποιήσει την πρακτική και την ηθική αυτών που μεταπήδησαν στο
Συ.Ριζ.Α και θα τους ταυτίσει στη συνείδηση των πολιτών. Το «όλοι ίδιοι είναι»
και «η καρέκλα αγιάζει τα μέσα» θα κερδίσει για άλλη μια φορά.
Υπάρχουν πλήθος άξιων στελεχών στις νέες πολιτικές κινήσεις, δράσεις και
πρωτοβουλίες που μπορούν και πρέπει να δώσουν όραμα και ελπίδα για ένα καλύτερο
αύριο. Δεν χρειάζονται τα δεκανίκια της φαυλότητας και των αποτυχημένων. Ας
τους αφήσουν πίσω, γιατί εκτός από βαρίδια αναδύουν και τοξικές οσμές. Ως εδώ με τους αποτυχημένους και τους φαύλους. Μπάστα.
