Ο παλαιός είναι αλλιώς αλλά ο νέος είν’ωραίος, ναούμ

Δημοσιεύτηκε στο News247

Οι παλαιότεροι που έζησαν τις εκλογές του 1985 θα πρέπει να έχουν απίστευτες ανακλήσεις μνήμης. Όχι επειδή ο αρχηγός του Σύριζα μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου (ακόμα και στη φωνή) αλλά επειδή, όπως και τότε έτσι και τώρα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν κατάλαβαν το πως και το γιατί έχασαν. Μόνο το «τι έγινε» είδαν. Είναι πραγματικά αξιοζήλευτη η ανεπάρκεια των κομματικών επιτελείων, τουλάχιστον των παραδοσιακών κομμάτων να αφουγκραστούν τι τους λέει η κοινωνία.

Χτυπούν τα συμπτώματα και όχι την ασθένεια. Αδυνατούν να ερμηνεύσουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας μεγάλης πολιτικής κρίσης και αλλαγής που έχει συντελεστεί στην χώρα. Νομίζουν πως έχασαν λόγω ΕΝΦΙΑ ή πως θα κερδίσουν επειδή έκλεισαν οι τράπεζες. Περιμένουν τα λάθη των άλλων, το μνημόνιο των άλλων, να τους σερβίρει την εξουσία στο πιάτο. Η λογική πάνω στην οποία στήριξαν τα επιχειρήματά τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έπιασε. Θεωρούν πως ο κόσμος είναι παράλογος ή παράφρων και ότι θα έρθει στα λογικά του γρήγορα.

Το πιο σέξι κούρεμα

Δημοσιεύτηκε στο News247

Οι εκλογές της επόμενης Κυριακής έχουν μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις προηγούμενες διότι δεν έχουν πρωτεύων αλλά δευτερεύων δίλημμα. Δεν καλούμαστε να αποφασίσουμε για κάποια πολιτική αλλά για το ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής μιας πολιτικής που έχει ήδη ψηφιστεί. Το οξύμωρο είναι πως ακόμα και αυτοί που ψηφίσαν δεν είναι ακριβώς ένθερμοι υποστηρικτές της υπογραφής ή της ψήφου τους. Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που ακόμα ψελλίζουν κάτι λέξεις όπως επαναδιαπραγμάτευση και ισοδύναμα αλλά δεν γίνονται πιστευτοί. Όπως υπάρχουν και διάφοροι που ονειρεύονται παραδείσους εθνικοσοσιαλιστικούς σε πλήρη απομόνωση από το υπόλοιπο σύμπαν και με απόλυτη αυτάρκεια αγαθών από την γη των προγόνων μας. Υποσχέσεις που θυμίζουν, μέλι, ρύζι και 72 παρθένες.

Κυρίαρχη θέση σε αυτή την εκλογική μάχη έχει και ο διαγωνισμός κουρέματος χρέους. Όλα τα κόμματα μιλούν για την ανάγκη να κουρευτεί το χρέος. Άλλοι πάλι το χαρακτηρίζουν απεχθές (μισητό-odious debt) και πως δεν πρέπει να πληρωθεί. Εδώ να σημειώσουμε πως δεν υπάρχει καμμία νομική βάση να χαρακτηριστεί το ελληνικό χρέος απεχθές. Όλες οι απόψεις περί απεχθούς χρέους πηγάζουν είτε από το μικρόβιο του λαϊκισμού είτε από παντελή άγνοια. 

Έτσι λοιπόν το κούρεμα του χρέους έγινε ένα πολύ σέξι πολιτικό θέμα. Όλοι διαγωνίζονται ποιος θα κάνει την καλύτερη κουπ. Πρέπει να διαλέξουμε το πιο καλό κομμωτή. Το βασικό ερώτημα λοιπόν είναι αν το χρέος είναι πρόβλημα και αν η λύση του θα είναι η πανάκεια που μας υπόσχονται.

Μεταξύ κατεργαρέων συνεργασία

Δημοσιεύτηκε στο News247

Τα 35 χρόνια της μεταπολίτευσης 1974-2009 σημαδεύτηκαν από τις μεγάλες μονοκομματικές κυβερνήσεις του πάλαι αυτοκρατορικού ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τα κόμματα κυρίαρχα του πολιτικού παιχνιδιού και οι ηγέτες τους παντοδύναμοι καίσαρες.

Ήταν τα χρόνια που πραγματικά τα κάναμε μαντάρα ως κράτος, κοινώς τα σκατώσαμε. Ήταν οι δεκαετίες που τα κόμματα «επένδυσαν» στον καρκίνο του εθνικολαικισμού, του διχασμού, των ολιγαρχών, των συντεχνιών, των εργατοπατέρων και των «δικών μας παιδιών».

Ήταν οι δεκαετίες της διεκδίκησης του παράλογου, της καθιέρωσης της ασυδοσίας και της αποδοχής της διαφθοράς ως αντιστάθμισμα στην έλλειψη κοινωνικού κράτους. Ήταν οι δεκαετίες των σκυλάδικων, των ΕΟΚικών επιδοτήσεων και βαφτίσματος καλαμποκιών, των εργολάβων, των αυθαιρέτων, των διορισμών, και των μιζών ή όπως τα έλεγε ο Α.Παπανδρέου «δωράκια». Τι ωραίες μέρες θα αναπολούν πολλοί.

Ήταν δεκαετίες εμπλουτισμού της γλώσσας μας με όρους όπως, διαπλοκή, λαμόγια, αναδόμηση, ετεροχρονισμός, αυριανισμός, νταβατζήδες, χρονοντούλαπα και πάμπερς (γεμάτα από τουβλάκια με 5χίλιαρα για μίζες).

Αλλά και από εκφράσεις όπως «δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός» που ταιριάζει και στο Σύριζα, «για ακόμα καλύτερες μέρες» που μετατράπηκε από τον υιό κ.Παπανδρέου σε «λεφτά υπάρχουν», το «ευχαριστώ τους Αμερικάνους» που πλέον έχει ειπωθεί πολλές φορές από τότε που το ξεστόμισε ο κ.Σημίτης με πρόσφατο παράδειγμα την κυβέρνηση Σύριζα ενώ οι «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» έγιναν «δημοκρατικό τόξο».

Είχαμε επίσης το διαχρονικό «μηδενική ανοχή στη διαφθορά» (Καραμανλής) που έγινε «καμμία ανοχή» ή «πάταξη»  όπως και το «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» (βλέπε Βουλγαράκης, Κατρούγκαλος κλπ). Η «αλλαγή» του Πασόκ μεταλλάχθηκε σε «πρώτη φορά αριστερά» και το «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη» μάλλον θα το λέμε και σε 100 χρόνια από τώρα. Το «αν το δηλὠσεις θα το σώσεις» θα επανέλθει λίαν συντόμως με το περιουσιολόγιο που σχεδιάζουν (για την ιστορία, όσοι δεν δήλωσαν το αυθαίρετο και το έσωσαν και φόρο δεν πλήρωσαν).