Ask what you can do for Europe NOT what Germany can do for you

What a contrast to the European Council meeting of few years ago. Gone are the grant visions the solidarity of the people, of Europe’s inexorable path towards a social and just Europe. Instead we have leaders of powerful and proud nations with a dog bowl in hand asking Germany for rescue funds. With the exception of Italy (for how long) all the other southern European states including Cyprus are in the rescue mechanism. France having had a new President installed joins the chorus asking for more time and money to be thrown in the European black hole.

Europe and the Euro resemble Coyote in the famous Road-Runner cartoon. It is over the cliff but would start falling only if it looks down at the abyss. Merkel and Germany on the other hand stands firm. Merkel’s “over my dead body”, echoes Margaret Thatcher’s answer to Dennis Skinner (Labour MP) on a similar topic of European integration. Incidentally, Skinner once called the Queen “Puss in Boots” which could fit Merkel nicely.

Interview with CFRA's John Budden. Talking on operation Twist. Printing causes Deflation

Andreas Koutras, Euro / Greek Economic Strategist, in conversation with CFRA's John Budden by Johnbudden on Mixcloud

Greek election results

Results: ND 29.7% (+10.8%), SYRIZA 26.9% (+10.1%), PASOK 12.3%(-1%) 
Possible Coalition government:
ND+PASOK+Democratic Left (total 48%)= 179 seats out of 300. Majority of 29.
Oppostion: SYRIZA+Communists+Independent Greeks (total 39%)=103 seats
Golden Dawn 6.9%=18 seats

Immediate reaction would be risk on but this may be proved short lived. Europe would now have to respond. We could see an easing in the war of words but whether this translates into a change of policy is another matter.

The Greek battle resembles France in 1940. German forces led by Guderian are crossing France on their way to the channel while in Paris they change General Gamelin for General Weygand. In the process vital time was lost and together France.

Με υλικά κατεδαφίσεως δεν χτίζεται σπίτι.

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή17 Ιουνίου 2012

Η κρίση στην Ελλάδα μας αγγίζει όλους. Είτε ζούμε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Για τους περισσότερους στην Ελλάδα ή κρίση είναι οικονομική. Έχουν χάσει την δουλειά τους, έχει μειωθεί η σύνταξή τους ή το εισόδημά τους. Όλα αυτά θα ήταν υποφερτά αν υπήρχε η ελπίδα.

Δυστυχώς οι περισσότεροι επιζητούν την ελπίδα σε φαύλα  πολιτικά κόμματα και σε πολιτικούς εθνοσωτήρες. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο σφάλμα αυτών των εκλογών. Είναι πλέον σαφές πως το υπάρχων πολιτικό δυναμικό από άκρου σε άκρο ούτε επαρκές είναι ούτε έχει κατανοήσει πλήρως την ρίζα του προβλήματος αφού είναι αναπόσπαστο μέρος του.  Το τίμημα της αποχής όλων μας από τα κοινά και τις ανοχής της κοινωνίας σε παραβατικές πρακτικές είναι να έχουμε κόμματα κατώτερα των περιστάσεων και να κυβερνιόμαστε από πολιτικούς  που είναι υποδεέστεροι μας. Ζητήσαμε από τα κόμματα και τους κομματάρχες να φτιάξουν ένα κράτος τέρας που θα μας δίνει τα πάντα. Όμως ένα κράτος που μπορεί να στα δώσει όλα, έχει και την ισχύ να στα πάρει όλα.

Άλλοι αγωνιούν και φοβούνται γιατί διακρίνουν μια βαθύτερη και τοξικότερη κρίση. Μία κρίση πολιτιστική,  μία κρίση κοινωνικών θεσμών και ιδεών. Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης προς το κράτος απορρέει από μια μακροχρόνια υπονόμευση της ανεξαρτησίας του αφού τα πολιτικά κόμματα το χρησιμοποιούσαν ως όργανο και τσιφλίκι τους. Η άνοδος ακραίων και νοσηρών αντιλήψεων ταξικής εκδίκησης ή φασιστικής προστασίας μας οδηγεί όχι μόνο εκτός ευρωζώνης αλλά και εκτός του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα από τον διαφωτισμό, την εκκλησιαστική μεταρρύθμιση και τον ανθρωπισμό.  Για όσους έλκονται από αυτές τις αντιλήψεις το απόσπασμα από το βιβλίο του Πρίμο Λέβι «Επιβίωση στο Άουσβιτς» είναι διαφωτιστικό:  Η αυγή ήρθε όπως η προδοσία. Σαν η ανατολή του ηλίου να ήρθε σύμμαχος του εχθρού για να τον βοηθήσει στο καταστροφικό του έργο και Τέρατα μεγάλα υπάρχουν λίγα για να είναι επικίνδυνα. Ο κίνδυνος προέρχεται από αυτούς που τα ακολουθούν πιστά και χωρίς να ρωτούν.

Το μέλλον της πατρίδος μας είναι πολύ σημαντικό για να το αφήσουμε στα χέρια αυτών των πολιτικών και αυτών των κομμάτων. Είναι καθήκον όλων μας να αναπληρώσουμε το κενό που υπάρχει στην πολιτική. Και αυτό θα γίνει με το χρόνο. Ακόμα βρισκόμαστε στην φάση κατεδαφίσεως  και της ανακυκλώσεως. Και με υλικά κατεδαφίσεως κανένας δεν έχτισε σπίτι.

Είναι όμως σημαντικότερο να διορθώσουμε το καθημερινή μας συμπεριφορά. Όχι δύσκολα πράγματα, αλλά απλά και αυτονόητα. Να μήν ζητήσουμε φακελάκι και να αρνηθούμε να δώσουμε. Να πούμε ένα μπάστα όπου βλέπουμε διαφθορά. Να κάνουμε την δουλειά μας όπως θεωρητικά γίνεται και όπως μεγαλώσαμε στο σπίτι μας και όχι όπως την προσαρμόσαμε στην φαυλότητα. Να πούμε ένα παρακαλώ και να κρατήσουμε την πόρτα στον επόμενο και να μην του την κλείσουμε στα μούτρα. Στην κρίση αυτή εισήλθαμε συλλογικά ως κράτος και ως κοινωνία και μόνο συλλογικά θα έχουμε ελπίδα να βγούμε. Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμωρία των φαύλων και η μόνη έξοδος διαφυγής. Δεν θα κατέβει κανένας από μηχανής θεός και δεν θα υπάρξει κανένας μάγος εθνάρχης να μας πάρει από το χεράκι.

Εάν κάνουμε τα παραπάνω θα βρούμε συμμάχους όχι μόνο στον εαυτό μας αλλά και στην Ευρώπη και στους Ευρωπαίους πολιτικούς και πολίτες.  Η Ευρωπαϊκή πορείας της Ελλάδος δεν είναι πρόσκαιρος πολιτικός στόχος αλλά ζήτημα εθνικής επιβίωσης και ταυτότητος. Δυστυχώς  αυτή η ταυτότητα αμφισβητείται καθημερινά όλο και  περισσότερο από εμάς τους ίδιους παρά από τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Από όλες τις χώρες της Ευρώπης η Ελλάδα είναι η μοναδική που φαίνεται να έχει υπαρξιακές αναζητήσεις στο αν ανήκει ή όχι στην Ευρώπη. Η σύγκρουση αυτή θα καθορίσει τον αφανισμό ή την επιβίωση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.

Πολλοί διαφωνούν με την σημερινή τροπή της Ευρώπης αλλά σίγουρα εκτός αυτής δεν θα έχουμε καμία δυνατότητα επηρεασμού των γεγονότων και του μέλλοντος. Η πραγματική μάχη δεν δίνεται στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου αλλά μέσα μας. Η πατρίδα περιμένει από όλους μας και όχι μόνο από τους πολιτικούς να πράξουμε το καθήκον μας. Και αυτό δεν τελειώνει το βράδυ τον εκλογών. Είναι μια συνεχής μάχη. Δημοκρατία δεν είναι μόνο η άσκηση εκλογικού δικαιώματος αλλά μια μεγάλη ευθύνη που πρέπει να επωμιστούμε όλοι μας.

 Ἀνδρέας Κούτρας, 17 Ιουνίου 2012

Φάκελοι του Παπαχελά

Μια πολύ ενδιαφέρουσα και ρεαλιστική συζήτηση στους Φακέλους. Ο Γλυνός είναι εξαιρετικός. Η δικιά μου παρέμβαση ειναι στο 46 λεπτό.

http://folders.skai.gr/main/theme?id=317&locale=el

Της Δραχμής τα καμώματα τα βλέπει το Ευρώ και γελά.

Δημοσιεύτηκε στο Protagon

Έχουν περάσει λίγα χρόνια από τότε που είπαμε αντίο στην Δραχμή. Πάρα πολλοί θυμούνται με νοσταλγία τα τελευταία χρόνια της Δραχμής, κυρίως το 1998-2001, τότε που αγόραζαν μετοχές από τις παραλίες και ο Γενικός Δείκτης του χρηματιστηρίου Αθηνών ξεπέρναγε τις 6000 μονάδες. Σήμερα του λείπει ένα μηδενικό και κάτι ψιλά. Εγώ θα θυμίσω πως ήταν η οικονομική ζωή στην Ελλάδα της Δραχμής την δεκαετία της μεγάλης σοσιαλιστικής αλλαγής του 80 και 90. Πως γινόντουσαν οι συναλλαγές τότε που είχαμε υπερήφανη ανεξάρτητη εθνική νομισματική πολιτική. Οι πέντε σκηνές που περιγράφω  δεν είναι από Ελληνικές ταινίες του 1950 με την Βασιλειάδου. Είναι η πραγματικότητα μέχρι περίπου τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ας τις δούμε μια μια.

Σκηνή Α. Ο σερβιτόρος στην παραλιακή ταβέρνα όμορφου κυκλαδίτικου νησιού φέρνει το λογαριασμό σε πελάτες που μιλάνε ξενικά. Βγάζουν ένα χιλιάρικο να πληρώσουν και ο σερβιτόρος σε σπαστά αγγλικά απαντά «Νο ντράχμα, γκιβ γιου μπετερ ιν ντόλαρς ορ τζέρμαν μάρκα».

Σκηνή Β. Το Ντάτσουν σταμάτησε στην άκρη του δρόμου. Ξεσκέπασε την καρότσα και εμφανίστηκαν υπέροχες μπανάνες, 400 Δρχ το κιλό.

Σκηνή Γ. Η γερόντισσα απάντησε το κουδούνι της πόρτας σε ένα μικρό χωριό της Πελοποννήσου. Ήταν ο τοπικός «άρχοντας». Ήρθε να πάρει το έμβασμα που είχε στείλει ο ξενιτεμένος γιός της στην μάνα του. Πλήρωνε πάντα καλύτερα από την επίσημη ισοτιμία στις τράπεζες. Μέχρι και 5-10δρχ στο μάρκο από τις «κλέφτρες»τράπεζες.

Σκηνή Δ. Ο πατέρας δίπλωνε το κατοσταδόλλαρο σε ένα μαύρο καρμπόν προτού το βάλει με προσοχή σε φάκελο για να το ταχυδρομήσει στον γιό του που σπούδαζε στη Βουλγαρία ιατρική.

Σκηνή Ε. Ένας συλλέκτης γραμματοσήμων απορεί με την υψηλή τιμή της σειράς Ανασυγκρότησης του 1951. Είχε τριπλασιαστεί μέσα σε ένα χρόνο.

Αν σας φαίνονται περίεργες οι σκηνές αυτές η εξήγηση τους βρίσκετε στην πραγματικότητα της Δραχμής και της δήθεν ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής. Έχουμε λοιπόν:

The Spanish Position

Over the weekend, the ECOFIN/EUROGROUP decided to throw around 100billion of good money after bad. The 100billion is the initial maximum amount that has been allocated. It would be given to FROB, the Spanish bank restructuring vehicle. We do not know as yet the conditionality or the terms imposed by Europe. One can assume that there would be some conditions albeit not as stringent as one might think. This is not a state bailout like in Greece and Ireland but a bank handout. The Spanish government did not want to be completely humiliated and asked for bank money. But do not forget, this is how the crisis in Ireland started. First Mr Trichet of the ECB pushed the Irish government to guarantee the insolvent banks and then the whole country was pushed into Troika hands.

The 100billion also signal the demise of the EFSF. Taking Spain out of the pool would reduce the available cash for further bailouts to a trickle. The rest can cover possibly only Cyprus. So long EFSF. EFSF’s replacement the ESM is not yet activated or ratified.

Εκλογές και ο από μηχανής θεός

Δημοσιεύτηκε στο News247

Ο  Ευριπίδης είναι ο νεώτερος εκ των τριών κορυφαίων αρχαίων μας τραγωδών και για πολλούς ο πιο μοντέρνος. Η πλοκή των έργων του είναι τόσο αδιέξοδη και πυκνή που μόνο με θεϊκή παρέμβαση την τελευταία στιγμή μπορεί να δοθεί λύση και ένα ευτυχές τέλος.

Ο τραγωδίες του Ευριπίδη και ο από μηχανής θεός, ο οποίος  συνήθως κατέβαινε με μηχανικό γερανό στην σκηνή είναι αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής μάθησης. Η συνεχής αναζήτηση τέτοιων μαγικών λύσεων, όπως και η κορύφωση των προβλημάτων αποτελεί μέρος της κουλτούρας της Ελληνικής κοινωνίας. Η σύγχρονη επιστήμη το ονομάζει κοινωνικό ή πολιτιστικό γονίδιο (Cultural gene or meme). Το πολύπλοκο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα όχι μόνο είναι άλογο και πολυδιάστατο αλλά ταυτόχρονα έχει  παρόμοια κλιμακούμενη δομή και κορύφωση όπως η τραγωδίες του Ευριπίδη.

Η Ελλάς οδεύει προς την δεύτερη εκλογική αναμέτρηση σε διάστημα ενός μηνός με 20% ανεργία, βαθύτατη οικονομική ύφεση, 5δις πρωτογενές έλλειμμα στους μισθούς και συντάξεις, ένα χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα όπου οι καταθέσεις αποσύρονται συνεχώς, χωρίς κυβέρνηση, χωρίς ελπίδα, χωρίς την συμπάθεια των Ευρωπαίων θεατών και με την απειλή της εξόδου από το ευρώ.

Αν μπορείτε Κύριε Ευριπίδη γράψτε καλύτερη τραγωδία. Δυστυχώς όμως για την Ελλάδα και τους Έλληνες, δεν είναι θεατρική τραγωδία αλλά η πραγματική. Και στην αληθινή ζωή οι πιθανότητες θεϊκής παρέμβασης είναι αμελητέες. Παρόλα αυτά δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποζητούν στα σημερινά κόμματα τον από μηχανής θεό. Άλλοι πάλι ελπίζουν ότι η ΕΚΤ θα παρέμβει για να σώσει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλη την Ευρώπη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ονειρεύονται Κινέζους, Ρώσους ή πετρελαϊκούς θεούς.

Greek Elections and Deus ex Machina

Euripides is one of the greatest of ancient Greek writers. The play in his tragedies was so convoluted and complex that only God’s intervention right at the climax could solve it and give it a happy ending. The God was usually lowered by a crane (Machina) onto the stage.  Greek schoolchildren are taught Euripides and some argue that it forms part of the cultural memes of the Greek society. The modern electoral and logical impasse in Greece points to a play with similar climactic structure.

Greece is walking to its second election in a month with 20% unemployment, a deep recession/depression, a 5 billion primary deficit to pay salaries, a bankrupt banking system, a deposit bankrun-marathon, no government, no money, no hope, and no sympathy from the European spectators and with the threat of exiting the EMU. Beat that Mr Euripides. However, this is real life and the probability of a Deus ex Machina appearance like in Euripides plays is negligible. Still, many are looking at the present Greek political parties for that Deus. Others are hoping for an ECB divine intervention to save the whole of Europe.