Ολοι μας μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε γιατί η τραγωδία εφευρέθηκε στην
Ελλάδα και όχι στη Βρετανία ή τη Γαλλία. Τα εκλογικά σενάρια μόνο σε
τραγωδία του Ευριπίδη θα μπορούσαν να παρουσιαστούν. Εχουμε μια απίθανη
πλοκή, και με αρκετή διαπλοκή, που μόνο ένας από μηχανής θεός μπορεί να
λύσει. Εχουμε ανεργία στο 27% με έναν στους δύο νέους χωρίς εργασία, ένα
τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, και την παιδική φτώχεια στο 40%.
Ταυτόχρονα έχουμε οικονομία που κυριαρχείται από κατεστημένα συντεχνιακά
συμφέροντα και ολιγάρχες. Και δύο κόμματα που δεν θέλουν να
συνεννοηθούν ούτε στα βασικά με την απειλή της διπλής οικονομικής ύφεσης
στην πόρτα μας. Και θέλουν να μας πείσουν πως είναι οι καλύτεροι
συνομιλητές.
Οι μεν μας λένε πως θα μας πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές και θα γίνουμε Β. Κορέα, οι άλλοι πως θα μας τα πάρουν οι κακοί τραπεζίτες και τα distress funds. Οι μεν μας λένε πως θα χάσει ο κόσμος τις καταθέσεις του, οι δε πως ο κόσμος θα χάσει τα λεφτά του από τη φορολογία. Συμπέρασμα, όποιο από τα δύο κόμματα και να ψηφίσεις θα χάσεις τα λεφτά σου και το σπίτι σου.
Ο ένας αρχηγός εγγυάται προσωπικά τις καταθέσεις, ο άλλος φοροελαφρύνσεις. Αλήθεια, είναι τόσο πλούσιοι και δεν το ξέραμε;
Είμαστε σοβαροί; Είναι δυνατόν ο πολιτικός λόγος να είναι τόσο παιδαριώδης; Η απόφαση Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιλογή του δηλητηρίου, αρσενικό ή βιτριόλι. Πρέπει να διαλέξεις με ποιον τρόπο θα πεθάνεις είναι το μήνυμα.
Από την άλλη πλευρά, η σκληρή πραγματικότητα μπορεί να καταστήσει την κούρσα της πρωτιάς παντελώς άχρηστη. Η οικονομική κατάσταση είναι δυσβάσταχτη, ο αντιπαραγωγικός χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας μεγάλος και οι όποιες διαρθρωτικές αλλαγές θέλουν χρόνο. Δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες άνευ συνεννόησης ανεξαρτήτως του κυκλοφορούντος νομίσματος.
Τι περιμένει τη νέα Βουλή και τους νέους βουλευτές; Πρώτα πρώτα είναι η εκλογή Προέδρου. Ο Πρόεδρος θα κληθεί να ισορροπήσει εγωισμούς, Σύνταγμα και φιλοδοξίες. Χρειάζεται λεπτότητα χειρισμών τώρα που το κοινωνικό σύνολο είναι απογοητευμένο από το πολιτικό σύστημα και ένας σοβαρός Πρόεδρος μπορεί να ανακτήσει λίγο από το κύρος και να δώσει ελπίδα.
Τα δύσκολα έρχονται μετά. Οποιο κόμμα και να είναι στην κυβέρνηση στις 26 θα είναι εξ ορισμού μνημονιακό κόμμα. Θα πρέπει να υπογράψει συμφωνία-Μνημόνιο για να πάρουμε την πιστωτική γραμμή που θα μας δώσει τον χρόνο να διαπραγματευτούμε ένα νέο δικό μας Μνημόνιο.
Η νέα Βουλή θα πρέπει να τελειώσει άμεσα την 6η αξιολόγηση για να υπαχθεί η Ελλάδα στο καθεστώς της πιστωτικής γραμμής, γιατί χωρίς αυτή η ΕΚΤ έχει δεμένα τα χέρια της και δεν μπορεί εύκολα να δώσει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Ακόμα και ο περίφημος ELA χρειάζεται τη συγκατάθεση της ΕΚΤ.
Ας θυμηθούμε, πως στην Κύπρο ήταν η άρνηση της ΕΚΤ να συνεχίσει τον ELA, που έφερε την Κύπρο στα πρόθυρα της εξόδου, τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων και τη μετατροπή των καταθέσεων σε τραπεζικές μετοχές. Δηλαδή από τη στιγμή που είμαστε στον ELA η διαπραγματευτική δυνατότητα της κυβέρνησης σχεδόν μηδενίζεται. Ενα στραβοπάτημα και έχουμε ατύχημα. Πρέπει να αποφύγουμε τον ELA με κάθε τρόπο.
Γι’ αυτό πρέπει να επιλέξουμε με προσοχή όχι μόνο τα κόμματα αλλά και τα πρόσωπα που «σταυρώνουμε». Αξιοι και λογικοί υπάρχουν σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα.
Μελετήστε και ανακρίνετε τους υποψηφίους. Ας μην ρίξουμε κι εμείς ζαριές. Εχουμε ευθύνη όλοι μας.Η καλύτερη λύση, φυσικά, είναι μια εθνική συνεννόηση. Σε αυτή την ιδανική περίπτωση η μόχλευση της Ελλάδος προς την τρόικα θα είναι μεγαλύτερη, όπως πολύ καλύτερη θα είναι και η διαπραγματευτική της θέση να πετύχει μείωση του χρέους και μείωση των πλεονασμάτων. Ακόμα και το ΔΝΤ ενδέχεται να είναι δεκτικό. Φυσικά, αυτή η λύση εναντιώνεται στο ένστικτο αυτοσυντήρησης των μεγάλων κομμάτων.
Εδώ είναι που μπαίνει δυναμικά το «Ποτάμι». Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια ένα κόμμα θα μπει στη Βουλή με θετική ψήφο. Το «Ποτάμι» δεν εκφράζει ούτε αγανάκτηση ούτε εκδίκηση αλλά τη θέληση για ένα καλύτερο αύριο. Να είναι το «Ποτάμι» ο από μηχανής θεός μιας νέας εθνικής συνεννόησης; Αν ναι, πρέπει να το βοηθήσουμε όλοι μας γιατί η κορύφωση της τραγωδίας πλησιάζει.
Οι μεν μας λένε πως θα μας πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές και θα γίνουμε Β. Κορέα, οι άλλοι πως θα μας τα πάρουν οι κακοί τραπεζίτες και τα distress funds. Οι μεν μας λένε πως θα χάσει ο κόσμος τις καταθέσεις του, οι δε πως ο κόσμος θα χάσει τα λεφτά του από τη φορολογία. Συμπέρασμα, όποιο από τα δύο κόμματα και να ψηφίσεις θα χάσεις τα λεφτά σου και το σπίτι σου.
Ο ένας αρχηγός εγγυάται προσωπικά τις καταθέσεις, ο άλλος φοροελαφρύνσεις. Αλήθεια, είναι τόσο πλούσιοι και δεν το ξέραμε;
Είμαστε σοβαροί; Είναι δυνατόν ο πολιτικός λόγος να είναι τόσο παιδαριώδης; Η απόφαση Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιλογή του δηλητηρίου, αρσενικό ή βιτριόλι. Πρέπει να διαλέξεις με ποιον τρόπο θα πεθάνεις είναι το μήνυμα.
Από την άλλη πλευρά, η σκληρή πραγματικότητα μπορεί να καταστήσει την κούρσα της πρωτιάς παντελώς άχρηστη. Η οικονομική κατάσταση είναι δυσβάσταχτη, ο αντιπαραγωγικός χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας μεγάλος και οι όποιες διαρθρωτικές αλλαγές θέλουν χρόνο. Δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες άνευ συνεννόησης ανεξαρτήτως του κυκλοφορούντος νομίσματος.
Τι περιμένει τη νέα Βουλή και τους νέους βουλευτές; Πρώτα πρώτα είναι η εκλογή Προέδρου. Ο Πρόεδρος θα κληθεί να ισορροπήσει εγωισμούς, Σύνταγμα και φιλοδοξίες. Χρειάζεται λεπτότητα χειρισμών τώρα που το κοινωνικό σύνολο είναι απογοητευμένο από το πολιτικό σύστημα και ένας σοβαρός Πρόεδρος μπορεί να ανακτήσει λίγο από το κύρος και να δώσει ελπίδα.
Τα δύσκολα έρχονται μετά. Οποιο κόμμα και να είναι στην κυβέρνηση στις 26 θα είναι εξ ορισμού μνημονιακό κόμμα. Θα πρέπει να υπογράψει συμφωνία-Μνημόνιο για να πάρουμε την πιστωτική γραμμή που θα μας δώσει τον χρόνο να διαπραγματευτούμε ένα νέο δικό μας Μνημόνιο.
Η νέα Βουλή θα πρέπει να τελειώσει άμεσα την 6η αξιολόγηση για να υπαχθεί η Ελλάδα στο καθεστώς της πιστωτικής γραμμής, γιατί χωρίς αυτή η ΕΚΤ έχει δεμένα τα χέρια της και δεν μπορεί εύκολα να δώσει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Ακόμα και ο περίφημος ELA χρειάζεται τη συγκατάθεση της ΕΚΤ.
Ας θυμηθούμε, πως στην Κύπρο ήταν η άρνηση της ΕΚΤ να συνεχίσει τον ELA, που έφερε την Κύπρο στα πρόθυρα της εξόδου, τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων και τη μετατροπή των καταθέσεων σε τραπεζικές μετοχές. Δηλαδή από τη στιγμή που είμαστε στον ELA η διαπραγματευτική δυνατότητα της κυβέρνησης σχεδόν μηδενίζεται. Ενα στραβοπάτημα και έχουμε ατύχημα. Πρέπει να αποφύγουμε τον ELA με κάθε τρόπο.
Γι’ αυτό πρέπει να επιλέξουμε με προσοχή όχι μόνο τα κόμματα αλλά και τα πρόσωπα που «σταυρώνουμε». Αξιοι και λογικοί υπάρχουν σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα.
Μελετήστε και ανακρίνετε τους υποψηφίους. Ας μην ρίξουμε κι εμείς ζαριές. Εχουμε ευθύνη όλοι μας.Η καλύτερη λύση, φυσικά, είναι μια εθνική συνεννόηση. Σε αυτή την ιδανική περίπτωση η μόχλευση της Ελλάδος προς την τρόικα θα είναι μεγαλύτερη, όπως πολύ καλύτερη θα είναι και η διαπραγματευτική της θέση να πετύχει μείωση του χρέους και μείωση των πλεονασμάτων. Ακόμα και το ΔΝΤ ενδέχεται να είναι δεκτικό. Φυσικά, αυτή η λύση εναντιώνεται στο ένστικτο αυτοσυντήρησης των μεγάλων κομμάτων.
Εδώ είναι που μπαίνει δυναμικά το «Ποτάμι». Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια ένα κόμμα θα μπει στη Βουλή με θετική ψήφο. Το «Ποτάμι» δεν εκφράζει ούτε αγανάκτηση ούτε εκδίκηση αλλά τη θέληση για ένα καλύτερο αύριο. Να είναι το «Ποτάμι» ο από μηχανής θεός μιας νέας εθνικής συνεννόησης; Αν ναι, πρέπει να το βοηθήσουμε όλοι μας γιατί η κορύφωση της τραγωδίας πλησιάζει.
